Reklama

PIENIŃSKI PARK NARODOWY

park nar. zał. 1932; zajmuje środk. część Pienińskiego Pasa Skałkowego z przełomem Dunajca; od 1955 pow. 2421 ha; ściśle chroniona pow. 777 ha; urozmaicona rzeźba przełomu Dunajca (pionowe ściany do 500 m wys.); najwyższe skałki Trzy Korony (982 m) i Sokolica (747 m); lasy bukowe (buczyna karpacka), jodłowe i świerkowe; spotykane: cis, modrzew i jarząb mączny; na szczytach i półkach skalnych relikt wczesnego holocenu - stanowiska sosny zwyczajnej; bogata flora, zwł. łąk i polan śródleśnych (ok. 1100 gat.), m.in. relikty arktyczne, rośliny południowe i stepowe, endemity (mniszek pieniński i pszonek pieniński), ok. 550 gat. mchów i porostów; świat zwierzęcy: 45 gat. ssaków (m.in. sarna, dzik, borsuk, lis, ryś, żbik, wilk), 170 gat. ptaków, 16 gat. ryb, 1600 gat. motyli; w pobliżu ruiny zamku i zalew w Czorsztynie oraz zamek w Niedzicy.

Reklama

Powiązane hasła:

PIENINY, PARK NARODOWY, TRZY KORONY, SITOWSKI, MAŁOPOLSKIE WOJEWÓDZTWO, DĄMBSKA Izabela, SOKOLICA

Podobne hasła:

Encyklopedia Internautica
Reklama
Reklama
Reklama