stan w Malezji (płn.-wsch. część w. Borneo), nad M. Południowochińskim i M. Sulu, obejmuje także liczne wyspy przybrzeżne, m.in. Banggi i Jambongan; od płd. graniczy z Indonezją; pow. 73,6 tys. km2; 2,6 mln mieszk. (2000); stol. Kota Kinabalu, gł. miasta Sandakan (najw. port morski) i Tawau; ukształtowanie pow. górzyste (najw. szczyt Kinabalu w paśmie Gór Crockera, wys. 4175 m), wzdłuż wybrzeży wąski pas nizin; klimat równikowy, wilgotny; gęsta sieć rzeczna (najw. rz. Kinabatangan); 82% terytorium pokryte wilgotnym lasem równikowym, na wsch. wybrzeżu - namorzyny. Podstawą gospodarki eksploatacja lasów, rosnące wydobycie ropy naft. (ze złóż podmorskich w pobliżu w. Tembungo), rud miedzi i chromu; niewielki przem. chem., drzewny, spoż.; uprawa ryżu, bananów, tytoniu, manioku, batatów, kauczukowca, palmy kokosowej i olejowej; hodowla bydła i trzody chlewnej; rozwinięte rybołówstwo, zwł. w strefie przybrzeżnej; turystyka: Park Nar. Kinbalu (m.in. gibony, nosorożce) i Sanktuarium Sepilok (najw. w świecie siedlisko orangutanów). Terytorium S. do 1878 znajdowało się pod władzą sułtanatów Brunei i Sulu, następnie pod panowaniem bryt.; 1942-45 okupacja jap., później kolonia ang. pn. Borneo Płn.; 1963 uzyskanie niepodległości, zmiana nazwy na S. i wspólne z Sarawakiem przystąpienie do Federacji Malajskiej (przy sprzeciwach Filipin i Indonezji, załagodzonych traktatem pokojowym z 1966).
- SABAH, as-S.
- AS-SABAH, Sabah al-Ahmad al-Dżabir...
- AL-DŻABIR AS-SABAH,