w płd.-zach. Polsce, w Sudetach Zach.; złoża zajmują płd. część Obniżenia Żytawsko-Zgorzeleckiego, przechodząc częściowo na teren Niemiec i Czech; powierzchnia zagłębia w granicach Polski wynosi ok. 150 km2; zasobność złoża obliczana jest na 900 mln t., co powinno zapewnić jego eksploatację (przy ob. poziomie wydobycia) do 2035; węgiel z epoki miocenu, wydobywany metodą odkrywkową; w nadkładzie spore ilości iłów ogniotrwałych i ceramicznych o sporej zawartości tlenku glinu. Złoże eksploatowane już w XIX w. (kopalnia niem. Hirschfelde, po II woj. świat. pn. Turów), po badaniach w latach 50. ustalających jego większą niż przypuszczano zasobność, rozbudowano wydobycie, 1963 uruchomiono wielką kopalnię Turów II, z której taśmociągiem węgiel przekazywany jest do elektrociepłowni Turów o mocy 2 tys. MW (ok. 10% krajowej produkcji energii) oraz do niem. elektrociepłowni Hirschfelde, ob. w likwidacji; przez szereg lat rejon ekologicznego zagrożenia ze względu na rosnącą rozległość wyrobisk oraz b. wysoką emisję dwutlenku siarki (401 t/km2); w latach 90. kosztem 1,7 mld dol. (z pomocą UE) elektrownię zmodernizowano i skreślono (2001) z listy 80 zakładów najbardziej uciążliwych dla środowiska w kraju; gł. miasta - Zgorzelec, Bogatynia.
- Turoszowskie Zagłębie Węgla Brunatnego, zagłębie wydobywcze...
- zagłębie turoszowskie, Turoszowskie Zagłębie...