Haleb, od 1941 Halab
miasto w płn.-zach. Syrii, drugie pod względem wielkości (po Damaszku); 1,6 mln mieszk. (1994); duży ośr. przemysłowy, do poł. XIX w. jedno z gł. miast handlowych Bliskiego Wschodu; rzemiosło (wyrób dywanów); węzeł komunikacyjny na trasie z Damaszku do Turcji i Iraku; rurociąg naft., lotnisko; placówki kult. i nauk. (m.in. uniw. i muzułmańska szkoła teologiczna). Założone w XVIII w. p.n.e. jako Chalybon, od 65 p.n.e. w państwie rzym., następnie we władzy Bizancjum, Arabów, Turków seldżuckich; 1124 oblegane przez krzyżowców, 1260 zdobyte przez Mongołów, od 1516 w imperium Turków osmańskich; w XIX w. kilkakrotnie nawiedzane trzęsieniami ziemi, utraciło na znaczeniu po otwarciu Kanału Sueskiego (1869); po I woj. świat. w rękach Francuzów, od 1945 w Syrii; zachowane mury obronne z basztami z XIV-XV w., meczet Umajjadów z minaretem z VIII w., madrasy (Al.-Halawija) i karawanseraje.