ob. Tell Mardich
w starożytności miasto w płn.-zach. Syrii, (na płd. staroż. Syrii), ok. 70 km na płd.-zach. od m. Halab (Aleppo); jedno z najw. m. staroż. Syrii; odkryte 1964 przez archeologów wł. Zał. prawdopodobnie w IV tysiącleciu p.n.e.; wzmiankowane w piśmie syryjskim z 2500-2400 p.n.e.; silne państwo semickie i ważny ośr. handl. (rozkwit 2400-2250 p.n.e.); ok. 2250 p.n.e. zdobyte i spalone przez Naramsina, króla Akadu; z pocz. II tysiąclecia p.n.e. odbudowane wraz z pałacem król. i otoczone murem kam.; pod koniec XII w. p.n.e. zniszczone przez Hetytów; 720 p.n.e. podbite przez Asyrię; od VI w. p.n.e. w granicach Babilonii. Wykopaliska (po 1970) odsłoniły pałac król. z suszonej cegły (2400-2250 p.n.e.), liczne drewniane reliefy, geometryczne mozaiki pałacowe, ruiny 5 świątyń z rytualnymi basenami kam. zdobionymi rzeźbami, mury obronne (1200-720 p.n.e.); 1975 odkryto król. archiwum (ok. 17 tys. tabliczek glinianych z 2. poł. III tysiąclecia z zapiskami gosp., rel., hist.).