flamandzkie Luik, niem. Lüttich
miasto w Belgii, port nad Mozą, stol. prowincji; 200 tys. mieszk. (2001); w epoce rzymskiej - Leodium, we wczesnym średniowieczu stol. biskupstwa, jedno z większych centrów kultury w ówczesnej Europie; prawa miejskie 1185, rządzone przez gildie kupieckie, potem pod rządami księcia biskupa (od XVI w. lennika Habsburgów); XV w. oparło się najazdowi Burgundów; 1702 zdobyte przez Anglików podczas hiszp. wojny sukcesyjnej, od 1830 w Belgii, silnie umocnione; okupowane przez Niemców podczas I i II woj. świat.; duży ośr. przemysłowy, dawn. przem. ciężkiego, ob. chem. i elektronicznego; najw. węzeł kolejowy w Europie; kult. i nauk. centrum Walonii (sale koncert., teatry, muzea, uniw., konserwatorium, szkoły techniczne); w katedrze relikwie św. Lamberta; liczne kościoły romańskie i gotyckie.