miasto powiatowe w woj. dolnośląskim, na Pogórzu Izerskim nad rz. Kwisą; stara osada Serbów Łużyckich, prawa miejskie za panowania Piastów śląskich w pocz. XIII w.; kolejno należał do Czech, Brandenburgii, Saksonii i Prus (niem. nazwa Lauben); od XIV w. ośr. sukiennictwa, później płóciennictwa, w XVIII w. słynący z produkcji chustek do nosa; od 1815 w państwie pruskim; 22,7 tys. mieszk. (2002); przem. włókienniczy, meblarski, zakłady mechaniczne; gotycka Wieża Kramarska, fragmenty murów miejskich, wieża dzwonnicza z XIV w., renesansowy ratusz; rezydencje kupieckie z XVIII w.
miejscowość w woj. pomorskim, powiat kościerski.
POELZIG, OLIWINY