PÓŁNOCNOOSETYŃSKA AUTONOMICZNA REPUBLIKA

autonomiczna część Rosji, na płn. stokach Kaukazu; pow. 8 tys. km²; 638 tys. mieszk. (1989); stol. Władykaukaz (do 1991 pn. Ordżonikidze); ludność stanowią gł. Osetyjczycy, nadto Rosjanie, Gruzini, Ormianie; pow. kraju górzysta (wys. do 4500 m), na płn. równinna; klimat przejściowy między podzwrotnikowym a umiarkowanym, w wysokich partiach Kaukazu - górski; opady roczne 400-900 mm; gł. rzeka Terek, liczne źródła mineralne; lasy bukowe, sosnowe; wydobycie rud cynku i ołowiu; uprawy kukurydzy, ziemniaków, warzyw, sadownictwo, hodowla; terytorium w starożytności zamieszkałe przez Scytów, okresowo przez Sarmatów, w VI w. n.e. opanowane przez Alanów (przodkowie Osetyjczyków); od 1222 pod władzą Mongołów, w XVI w. zwierzchność Gruzji (utrzymana do dziś w Osetii Płd.); od 1651 protektorat ros., 1774 wcielenie do Rosji; podczas II woj. świat. teren zaciętych walk z hitlerowcami; do rozpadu ZSRR republika autonomiczna w jego składzie (w RFSRR); prezydent Achzarbek Gałasow, wybrany 1994 w wyborach bezpośrednich.