(ekon.)
według ekonomii marksistowskiej sytuacja, w której właściciel przedsiębiorstwa (kapitalista) przywłaszcza sobie wartość dodatkową, czyli część wartości towarów wytwarzanych przez pracowników najemnych; wg K. Marksa jest to podstawa pojawienia się alienacji (wyobcowania) pracy; pojęcia te stanowiły podstawę negacji systemów gospodarki rynkowej.