przemysł wytwarzający wyroby z surowców włókienniczych; z rzemiosła, a potem manufaktur, rozwinął się przemysł na przełomie XVIII i XIX w. w Anglii, gdy maszyny zastąpiły krosna i ręczne wrzeciona; tradycyjne w. obejmuje m.in. dziewiarstwo, pasamonictwo, przędzalnictwo, obok których rozwijają się nowe techniki: przędzenie bezwrzecionowe, tkanie bezczółenkowe, teksturowanie; rozpowszechnione są włókna syntetyczne, wyroby stają się odporne na ogień, kurczliwość, mięcie itp.; wyroby w. są stosowane w technice (budowle pneumatyczne), transporcie (poszycia balonów, spadochrony, pływaki), turystyce (namioty), gospodarce rolnej (maty izolacyjne, podkłady do wegetacji), medycynie (wata, bandaże, protezy) i in. Na ziemiach Polski włókiennictwo sięga XV w. (tkactwo lniarskie i bawełniarstwo w Bielawie), od pocz. XVI w. rozwój sukiennictwa (Bielsko), od połowy XVII w. - manufaktury sukna i dywanów (Białystok); przem. włókienniczy powstał na przełomie XIX i XX w., gł. w Bielsku, Łodzi i Żyrardowie.
- CARUARU, miasto w płn.wsch.(...)
- MAHBUBNEGAR, miasto indyjskie (Andhra...
- ADO EKITI, miasto w płd.-zach.(...)