(1896-1993)
malarz polski pochodzenia czeskiego, także krytyk sztuki, pisarz, publicysta. 1924-31 przebywał z grupą kapistów w Paryżu, stąd wpływ na jego twórczość P. Cézannéa i P. Bonnarda. W czasie II woj. świat. po kampanii wrześniowej w niewoli sowieckiej (m.in. w Starobielsku), następnie w armii Andersa. Od 1945 w Paryżu: kontynuował twórczość malarską, uczestniczył w zakładaniu i wydawaniu miesięcznika , pisał książki, w których ujawniał rzeczywistość obozów sowieckich (Wspomnienia starobielskie, Na nieludzkiej ziemi), zajmował się też teorią sztuki (eseje Oko). Malował pejzaże, martwe natury, kompozycje figuralne, sceny rodzajowe; jego obrazy, przez długie lata w żywych, wibrujących barwach (Czerwona draperia, Gare d'Angleterre, Tęcza, Lśniąca chmura) pod koniec życia, wskutek słabnącego wzroku, zostały sprowadzone prawie wyłącznie do czerni i bieli.
POLSKA. LITERATURA. OKRES 1939-45, OBOZOWA LITERATURA, KAPIŚCI, POLSKA. LITERATURA. LATA 1949-55, POLSKA. SZTUKA. OKRES MIĘDZYWOJENNY
- Czapski Józef, (1896-1993)
- Czapski Józef, (1896-1993)
- CZAPSKI Józef Napoleon, (1797-1852)