(archeol.) mezolityczna kultura archeol., rozwijająca się w VIII-VI tysiącleciu p.n.e. na terenie Danii, płn. Niemiec i częściowo płn.-zach. Polski. Ludność kultury E. zajmowała się zbieractwem, łowiectwem i rybołówstwem, pod koniec rozwoju przyswoiła sobie niektóre osiągnięcia ludności wczesnoneolitycznej (wytwarzanie naczyń glinianych); podstawą wyżywienia było zbieranie ślimaków nad brzegiem morza (znane są liczne stanowiska śmietniskowe, składające się z dużych ilości muszli ślimaków i krzemiennych narzędzi). Nazwa od msc. w Jutlandii (Dania).
ERTEBLLE
Archeologia