godłem Rzeczypospolitej Polskiej jest wizerunek orła białego ze złotą koroną na głowie zwróconej w prawo, z rozwiniętymi skrzydłami, z dziobem i szponami złotymi, umieszczony w czerwonym polu tarczy; wizerunek orła (bez korony) jako godła panującego pojawił się po raz pierwszy na monetach w XII w.; jako godło Piastów użyty został pierwszy raz 1222 na pieczęci Kazimierza, księcia opolskiego; od połowy XIII w. upowszechnił się w niemal wszystkich pol. księstwach dzielnicowych; znaku orła w koronie po raz pierwszy użył Przemysław II wielkopolski podczas swojej koronacji (1295) i w tej formie stał się godłem zjednoczonego przez Łokietka państwa polskiego; w zależności od stylu epoki w znaku orła zachodziły pewne zmiany, np. za panowania królów elekcyjnych umieszczano czasem na piersiach orła białego tarczę z herbem rodowym króla; za Stanisława Augusta obok orła dawnego typu występował orzeł z berłem i jabłkiem w szponach; 1919 wprowadzono jako godło państwowe orła białego ukoronowanego; 1945 koronę usunięto, 1989 przywrócono.