Alaricus, Alarich (ok. 370-410)
od 395 król germańskiego plemienia Wizygotów; sprzymierzeniec ces. Teodozjusza I Wielkiego, po jego śmierci niezależny władca; spustoszył bałkańskie prowincje cesarstwa, 401 - być może z inspiracji dworu ces. Arkadiusza - przekroczył Alpy i uderzył na Italię; po nieudanym oblężeniu Mediolanu i klęsce, poniesionej w bitwie z wojskami rzym. pod wodzą Stylichona wycofał się za Alpy; ponownie wkroczył do Italii 408, odstąpił jednak od oblężenia Rzymu za cenę wysokiego okupu; 409 doprowadził do odwołania przez senat rzymski ces. Honoriusza i obwołania swego kandydata, Pryskusa Attalusa, jego następcą; 410 Wizygoci A. zdobyli i splądrowali Rzym, następnie skierowali się na płd. Italii z zamiarem przeprawienia się do bogatych prowincji Afryki; w trakcie wyprawy A. nagle zmarł (pochowany w okolicach miasta Cosentia).