(?-ok. 232 p.n.e.)
od 268 p.n.e. cesarz indyjski z dynastii Maurjów, władca Magadhy, rozszerzył granice swego państwa po Kaszmir i Nepal oraz na płd. półwyspu; po krwawej i zwycięskiej wojnie z Kalingą (ok. 260 p.n.e.) poruszony nieszczęściami wojennymi przeszedł na buddyzm i postanowił rządzić zgodnie z jego naukami (Dharma), szczególnie z zasadami ahinsy (nie szkodzenia jakimkolwiek istotom); z jego rozkazu wykuto w skałach edykty (w j. brahmi), w których zakazuje wojny i przemocy, reguluje także drobne sprawy (np. sadzenie drzew przy drogach, zakładanie wodopojów oraz ośrodków lekarskich dla ludzi i zwierząt, nakaz wegetarianizmu); wysyłał misje buddyjskie do różnych krajów; utrzymywał kontakty z Syrią, Egiptem i państwami greckimi.
NEPAL, ASIOKA, RADŻPUTANA