(1883-1973)
marszałek Związku Radzieckiego; kowal, uczestnik I woj. świat. jako dragon, za odwagę w bitwie pod Chunchuzami awansowany do stopnia podoficera, po wyprawie do Persji mianowany wachmistrzem; po wybuchu rewolucji październikowej utworzył oddział kawalerii, który przekształcił w brygadę, następnie w dywizję, od 1919 dowodził zorganizowaną przez siebie I Konną Armią ("konarmia"), odnosząc szereg zwycięstw nad armiami A. Denikina i P. Wrangla, a także wojskami pol. w pierwszej fazie wojny 1920; legendę "wspaniałej" i "niezwyciężonej" jednostki wojsk. zdemitologizował Izaak Babel w wydanej 1926 Armii konnej i późniejszych opowiadaniach, ukazujących raczej zdziczałą, okrutną i grabieżczą bandę; 1924-37 inspektor kawalerii Armii Czerwonej (1935 awansowany do stopnia marszałka), następnie d-ca moskiewskiego okręgu wojskowego; podczas II woj. świat. dowodził Frontami: Specjalnym Zachodnim i Południowo-Zachodnim; wobec szeregu porażek przeniesiony na emeryturę; 1953-54 ponownie inspektor kawalerii ministerstwa obrony ZSRR; czł. Komitetu Centralnego KPZR (od 1939) i Prezydium Rady Najwyższej (od 1938); autor wspomnień: Projdionnyj put'.
SIKORSKI, TUCHACZEWSKI, PIERWSZA ARMIA KONNA, PROCESY POLITYCZNE W ZSRR, TIMOSZENKO