zwany Beauclerc (1068-1135)
od 1100 król Anglii, syn Wilhelma I Zdobywcy; jako najmłodszy syn został pominięty w testamencie i odsunięty od władzy; objął rządy na skutek nagłej śmierci jednego z braci (prawdopodobnie otrutego) i nieobecności drugiego, który wyruszył na krucjatę; na przełomie 1101 i 1102 stłumił bunt baronów i pokonał powracającego z krucjaty brata; 1106 przyłączył Normandię, co zapoczątkowało długotrwałą wojnę z Ludwikiem VI franc.; dążył do wzmocnienia władzy królewskiej i roli rady królewskiej, wprowadził zasadę usuwalności z urzędu szeryfa, uporządkował finanse i sądownictwo; tron przekazał córce Matyldzie, żonie Godfryda Plantageneta (dał początek dynastii Plantagenetów).