Jan (1371-1415)
czeski reformator religijny, twórca husytyzmu, dziekan wydziału filozofii na Uniw. Praskim; jako kaznodzieja nauczał w języku czeskim, a występując przeciw dominacji niem. w Pradze naraził się władzy cesarskiej. 1412 wystąpił przeciw bullom odpustowym, za co został ekskomunikowany. H. schronił się na zamku Kozi Hradek, gdzie napisał swoje gł. dzieło De ecclesia (1413). Po potępieniu przez synod w Pradze (1414) odwołał się do soboru obradującego w Konstancji, gdzie został podstępnie aresztowany i osądzony (za H. wstawiła się jedynie delegacja polska z P. Włodkowicem). Twierdząc, że oskarżenia oparte są na błędnie przypisywanych mu tezach, nie odwołał ich jako heretyckich i został spalony na stosie. Obecnie wielu myślicieli katolickich (S. Swierzawski) wzywa do rewizji procesu w Konstancji.
INKWIZYCJA, HUSYTYZM, HIOB, GAŁKA, UNIWERSYTET KAROLA W PRADZE, WIKLIF