Tiberius Claudius Nero Germanicus (10 p.n.e.-54 n.e.)
czwarty cesarz rzym., 41 wyniesiony na tron przez pretorianów po śmierci Kaliguli; w młodości zajmował się pracą naukową (gramatyką - reformą pisowni, historią, literaturą); za jego panowania utworzono prowincje: Brytanię (43), Mauretanię (45, po stłumieniu powstania), Trację (46); K. podjął szereg inwestycji: port w Ostii, drogi, wzmocnienie sieci wodociągowej w Rzymie; zorganizował kancelarię ces. i usprawnił pobór podatków; szeroko nadawał obywatelstwo mieszkańcom prowincji i jako pierwszy wprowadził ich przedstawicieli do senatu; wątły, obciążony wadą wymowy, uważany był za ulegającego napadom szaleństwa; oskarżano go również o poddawanie się wpływom wyzwoleńców i - szczególnie - trzeciej żony, Mesaliny (którą wkrótce kazał stracić); jego ostatnia żona, Agrypina Młodsza, wymogła na K. adopcję swego syna Nerona (dzięki czemu został on następcą tronu) i prawdopodobnie otruła męża.
HAMLET, TIBERIUS CLAUDIUS NERO GERMANICUS, BRYTOWIE, AGRYPINA MŁODSZA, MESALINA, CENZORZY, NEMI, SENEKA MŁODSZY, OKTAWIA, PALATYN
- Klaudiusz, tego Klaudiusza; ci Klaudiuszowie,...
- KLAUDIUSZ, Pochodzenia łacińskiego,...
- Ptolemeusz Klaudiusz, (ok. 100-168)