Nero Claudius Caesar (37-68)
syn Agrypiny Młodszej; 50 adoptowany przez cesarza Klaudiusza; wychowanek Seneki Młodszego; od 54 cesarz rzymski; objął władzę z pominięciem, na skutek intryg Agrypiny, naturalnego syna Klaudiusza, Brytanika, którego rozkazał otruć (55); początkowo rządził, korzystając z rad dawnego otoczenia Klaudiusza (Burrus, Wespazjan, Galba), później usunął doradców, otaczając się gronem pochlebców, gł. artystów podsycających w cesarzu jego przesadne mniemanie o własnych talentach artystycznych (śpiew, poezja) i sportowych (wyścigi rydwanów); posługiwał się skrytobójstwem, likwidował wszelkie przejawy nieposłuszeństwa nawet u najbliższych (rozkazał zabić m.in. własną matkę i żonę Oktawię); trwonił majątek na luksusowe zachcianki, wznosił kosztowne budowle (m.in. Złoty Dom); nakazał oddawanie sobie boskiej czci, a odstępstwa od tego kultu karał śmiercią i konfiskatami majątków (od 62). Przypisuje mu się spowodowanie 64 wielkiego pożaru Rzymu, od którego rozpoczęły się masowe prześladowania chrześcijan. Tyrania cesarza i lekceważenie senatu wywołały 65 spisek zorganizowany przez Pizona, w którym brał udział m.in. wychowawca władcy, Seneka Młodszy (N., po ujawnieniu tego faktu, rozkazał Senece popełnić samobójstwo); 68 zbuntowały się wojska stojące na granicy cesarstwa nad Renem; zagrożony zewsząd N. popełnił samobójstwo; w prowincjach wsch., odmiennie niż w Rzymie, cieszył się dużą popularnością (m.in. dzięki nadaniu wolności miastom greckim).
AGRYPINA MŁODSZA, ESKWILIN, LIGIA, KORYNCKI KANAŁ, USTINOV, OKTAWIA, PIOTR, ANASTAZJA I BAZYLISA, JULIJSKO-KLAUDYJSKA DYNASTIA, PETRONIUSZ
- neron, 1. „nauczyciel historii”;...
- Neron, Nero Claudius Drusus Germanicus, (37-68)
- GALBA, Servius Sulpicius (5...