panująca w Cesarstwie Bizantyjskim w latach 867 – 1056; założona przez Bazylego Macedończyka, który wkradł się w łaski cesarza Michała (został współcesarzem), a następnie go zamordował; doprowadziła cesarstwo do rozkwitu za panowania Konstantyna VII Porfirogenety i Bazylego II Bułgarobójcy (sięgało od Dunaju po Eufrat); ostatnią władczynią z d.m. była bezdzietna cesarzowa Teodora.
- Aleksander Wielki, Aleksander Macedoński, (356-323 p.n.e.)
- DARIUSZ, Imię Dariusz nosili...
- ANTYGON I GONATAS, (ok. 320-239 p.n.e.)