(hist. 2)
proces międzynar., który 1989-90 doprowadził do wchłonięcia NRD przez RFN; do zjednoczenia dążyły wszystkie liczące się siły polit. w Niemczech Zach. i jako cel polityczny zostało ono zapisane w konstytucji RFN; Z.N. uzyskało poparcie mocarstw zach. (przy pewnej wstrzemięźliwości Francji) już w pierwszych latach powojennych, przez dziesięciolecia brak było jednak zgody czwartego z mocarstw okupacyjnych - ZSRR (sondaże w tej kwestii podejmowano np. za rządów Chruszczowa); aprobata M. Gorbaczowa na integrację była wynikiem szeregu procesów polit.: osłabienia ZSRR w wyniku klęski polityki imperialnej w Afganistanie i pogłębiającej się niewydolności gospodarki, głębokich zmian w NRD, gdzie usunięto od władzy komunistów i przeprowadzono wolne wybory (wygrane przez CDU pod hasłem natychmiastowej inkorporacji do RFN); po ogłoszeniu przez kanclerza RFN H. Kohla planu zjednoczeniowego doszło do rokowań mocarstw z udziałem obu państw niem. i dopuszczonej w sprawach granic Polski (tzw. rokowania 2 + 4); IX 1990 zakończyły się one podpisaniem układu o końcowej regulacji w stosunku do Niemiec, miesiąc później ogłoszono akt oficjalnego przyłączenia NRD do RFN.
- Niemiec zjednoczenie, proces z początku lat...
- zjednoczenie Niemiec, 1. dokonane przez Prusy...
- ZJEDNOCZENIE NIEMIEC, (hist. 1)