(1127-1201)
książę śląski (od 1163) z dynastii Piastów śląskich, syn Władysława II Wygnańca; władzę nad Śląskiem (pod naciskiem niem. oddanym mu przez Bolesława IV Kędzierzawego) objął wraz ze swym bratem Mieszkiem Plątonogim, który 1272 wygnał go z księstwa; zabiegał o pomoc u cesarza niem. i dzięki niej odzyskał władzę, Mieszkowi pozostawiając dzielnicę w Raciborzu; 1177 przyczynił się do upadku Mieszka III Starego, 1194 podjął nieudaną próbę przejęcia po śmierci Kazimierza II Sprawiedliwego dzielnicy krakowskiej; popierał rozwój górnictwa i osadnictwa.
WŁADYSŁAW II WYGNANIEC, HENRYK I BRODATY
- MIESZKO IV PLĄTONOGI, (ok. 1130-1211)
- cywilizacja, (łac. civilis = społeczny)...
- JAROSŁAW, Pochodzenia starosłowiańskiego,...