zw. też Szczodrym (ok. 1040-1082)
władca Polski od 1058, król od 1076; syn Kazimierza I Odnowiciela, brat Władysława I Hermana; toczył długotrwałe wojny z Czechami, włączał się w waśnie dynastyczne na Węgrzech i na Rusi; w konflikcie papieża Grzegorza VII z ces. Henrykiem IV poparł papieża, który zezwolił mu na koronację na króla Polski (1076); agresywna, kosztowna polityka wywołała kryzys gosp., a towarzysząca mu dążność do ograniczenia wpływów możnowładców, stała się powodem buntu, na którego czele stanął biskup krakowski Stanisław ze Szczepanowa; 1079 król skazał biskupa na śmierć (wyrok wykonano), co spotęgowało do tego stopnia wrzenie w kraju, że B. musiał uchodzić z synem na Węgry, gdzie umarł (pochowany prawdopodobnie w msc. Osjach, ob. na terenie płd. Austrii); konflikt władzy świeckiej i duchownej dał początek legendom i kultowi biskupa Stanisława, ogłoszonego świętym, stając się też często wykorzystywanym tematem lit. (np. przez St. Wyspiańskiego).
GRZEGORZ VII, WŁADYSŁAW I HERMAN, AKROPOLIS, STANISŁAW ZE SZCZEPANOWA
- Bolesław Śmiały, panowanie Bolesława...
- BOLESŁAW, Pochodzenia starosłowiańskiego,...
- Bolesław II Śmiały, zw. też Szczodrym, (ok. 1040-81)