projekt linii demarkacyjnej, przedstawiony przez bryt. ministra spraw zagr. lorda G.N. Curzona 1919 Radzie Najwyższej Ententy jako proponowana wschodnia granica Polski oparta o kryteria etniczne; 1920 miały się za nią cofnąć wojska polskie po podpisaniu rozejmu w wojnie polsko-ros.; przebieg w przybliżeniu wzdłuż miejscowości: Grodno - Niemirów - Brześć Lit. - Dorohusk - na wsch. od Hrubieszowa i Przemyśla do Karpat, ograniczając znacznie terytorium Polski; 10 VII 1920 premier W. Grabski w trakcie ofensywy Armii Czerwonej, która zbliżała się do Wisły, podpisał w Spa układ z mocarstwami zachodnimi, godzący się na ustalenie granicy zgodnie z l.C. (odrzucili go bolszewicy); dalszy rozwój wydarzeń wojennych anulował układ i granica została 1921 ustalona 200 km na wschód od l.C.; podczas II woj. świat. ZSRR powrócił do koncepcji l.C. jako granicy radziecko-polskiej, uzyskując poparcie W. Brytanii i USA (w Teheranie i Jałcie), co stało się przyczyną głębokiego kryzysu w stosunkach polskiego rządu emigracyjnego w Londynie z ZSRR i państwami zachodnimi; ostatecznie l.C. z nieznacznymi korektami stała się podstawą wytyczenia wsch. granicy Polski po II woj. światowej.
- linia Curzona, linia określająca tylko...
- LINIA CURZONA, .
- CURZON George Nathaniel, (1859-1925)