(tur.) wierzchni ubiór męski, noszony w Polsce od poł. XVI do końca XVIII w. początkowo przez szlachtę, później i mieszczan; odmiana szuby; z sukna lub aksamitu, podbity futrem, wcięty w pasie, rozszerzony dołem, z dużym futrzanym kołnierzem, z nie zeszytymi ozdobnymi rękawami, zapinany na metalowe guzy ze złotymi lub srebrnymi pętlami. Rycerstwo nosiło d. krótkie, bez rękawów i kołnierza, zarzucane na zbroję na lewe ramię.
DELIA
Słownik pojęć