w XII-XIII w. mały jednomasztowy statek rybacki z żaglem łacińskim; od XV w. nazwa 2-3 masztowych żaglowców z kasztelem rufowym używanych do celów transportowych; inicjatorem budowy karawel był portugalski książę Henryk zw. Żeglarzem; współczesne mu k. wzorowane były na łodziach arabskich; mały (20-25 m dł.), szybki, zwrotny 3-masztowy statek o nośności do 100 t; kadłub niski, smukły, ostro zakończony o gładkim poszyciu karawelowym; pierwotnie z ożaglowaniem łacińskim (k. łacińska), później rejowym (k. rejowa); używane do dalekich odkrywczych wypraw oceanicznych (k. rejowymi były dwa statki K. Kolumba "Pinta" i "Nia", zw. wcześniej "Santa Clara"); nazwa k. wywodzi się z portugalskiego słowa carvalho, czyli drewno dębowe, z którego statki te były budowane.