miasto-państwo
(gr.) forma państwowości w antycznej Grecji; kształtująca się od ok. IX p.n.e struktura gosp.-polit.-społ., zachowująca także odrębność kulturową, religijną, monetarną; obejmowało miasto (wokół akropolu i agory) i okolice roln.; największe p.: Ateny, Sparta, Teby; p. rywalizowały o hegemonię i prowadziły wojny; ustrój zmienny: system rodowy, rządy arystokracji, oligarchia, tyrania, demokracja; izolacjonizm p. greckich złamały wyprawy Aleksandra Wielkiego(IV w. p.n.e.); podbite przez Macedonię, potem Rzym.
PELOPONESKI ZWIĄZEK, PERSKIE WOJNY, HELLENIZM, GRECJA STAROŻYTNA, MIASTO-PAŃSTWO, PROKSENIA