spisane w języku staroruskim kolejne trzy kodyfikacje prawa Wielkiego Księstwa Litewskiego; pierwszy S.L., wydany 1529, składał się z 282 artykułów w 13 rozdziałach, stanowił uporządkowany spis miejscowego prawa, zawierał przepisy prawa publicznego, prywatnego, karnego, procesowego; opierał się na prawie zwyczajowym; drugi S.L. wydany 1566 (14 rozdziałów, 368 artykułów), opracowany m.in. przez uczonych prawników Roizjusza i Rotundusa, miał charakter nie tylko kodyfikacji, ale i ustawy zasadniczej; trzeci S.L. (14 rozdziałów i 488 artykułów) zredagowany po Unii lubelskiej, wydany 1588, pomyślany był jako nowa ulepszona redakcja poprzedniego; wywarł duży wpływ na prace kodyfikacyjne w Rosji, szczególnie na Sobornoje ułożenije z 1649; przekładany wielokrotnie na język polski, cieszył się dużą powagą w Koronie, stosowany posiłkowo przez sądy, wykorzystywany przy próbach kodyfikacji podjętych przez Sejm Czteroletni; na ziemiach Wielkiego Księstwa Litewskiego obowiązywał do 1840, kiedy to został zastąpiony przez prawodawstwo rosyjskie.
- GROICKI, Bartłomiej, także Grodzicki,...