DEKONSTRUKTYWIZM

kierunek w architekturze rozwijający się w latach 70.-90.; polega na poszukiwaniu nowego wyrazu architektonicznego poprzez dowolną transformację, rozbicie formy, rozproszenie, odrzucenie tradycyjnej logiki konstrukcyjnej (np. ściany i przeszklone powierzchnie przestawione, przekręcone, ustawione pod różnymi kątami); charakteryzuje się dużą odmiennością rozwiązań. Nazwa d. pochodzi od tytułu wystawy "Architektura dekonstruktywistyczna" zaprezentowanej w 1988 w Museum of Modern Art. w Nowym Jorku; przedstawicielami d. są: F.Gehry, P.Eisenman, Z.Hadid, D.Libeskind, R.Koolhaas, B.Tschumi, zespół Coop Himmelblau.