powstała pod silnymi wpływami sztuki chińskiej; do najwcześniejszych zabytków należą wyroby kamienne i ceramika z neolitu oraz dolmeny, resztki glinianych okrągłych domów i przedmioty z brązu z 2. poł. I tysiąclecia p.n.e. Z okresu trzech królestw: Silla (ok. 57 p.n.e. - 935), Kogurio (ok. 37 p.n.e. - 668) i Pekdze (18 p.n.e. - 66), w którym zaznaczyły się wyraźne wpływy chińskie, pochodzą pierwsze zabytki sztuki buddyjskiej, kurhany książąt kryjące kamienne komory grobowe, z zachowanymi najstarszymi malowidłami ściennymi, wyrobami złotniczymi, ceramiką i naczyniami metalowymi zdobionymi geometrycznym ornamentem; wielka nekropolia znajduje się w Tung-kou (I-IV w., obecnie Chiny), liczne groby z V-VII w. odkryto k. Phenianu (dawniej Phiongjang), ostatniej stolicy Kogurio, w tym tzw. grobowiec z dwiema kolumnami. VI-VIII w. nastąpił rozwój buddyjskiej architektury: zachowały się dwie kamienne pięciopiętrowe pagody na terenach państwa Pekdze (Chongnimsa w Pujo i Miroksa w Iksan), skalna świątynia - w Sokkuram z poł. VIII w., pagody kamienne i drewniane zdobione malowidłami i rzeźbami w Kymsan-sa z VIII w., zespół Pulguk-sa z VI i VIII w. Rzeźbę reprezentuje relief naskalny w pobliżu Sosan z VI w., przedstawiający Buddę w otoczeniu dwóch bodhisattwów, monumentalny Budda i reliefy w Sokkuram, brązowy posąg bodhisattwy Maitrea (VI-VII w.); Pekdze (którego sztuka została niemal doszczętnie zniszczona w VII w.) pośredniczyło w przeniesieniu z Korei sztuki buddyjskiej do Japonii (m.in. słynna świątynia Hōryūji w pobliżu Nara). W początku XII w. rozpoczęto produkcję porcelany. XIV-XVII w. to okres silnych wpływów chińskiej kultury epoki Ming, powstawały duże zespoły pałacowe (Kiong-bok w Seulu z XIV w.), liczne świątynie (Dzangan-sa z pocz. XVII w.), miasta otaczano murami obronnymi z reprezentacyjnymi bramami; rozwijało się malarstwo na papierze i jedwabiu oraz drzeworyt, działali malarze: Kang Hyi-an (XV w.) i Sin Sa-im-tang (XVI w.); w dziedzinie rzemiosła artyst. wyróżniały się wyroby porcelanowe (tzw. niebieska porcelana) oraz meble ozdabiane laką. Upadek k.sz. nastąpił w okresie izolacji polit. Korei (pocz. XVII - 2. poł. XIX w.) i podczas okupacji japońskiej. W XIX w. pojawiło się realistyczne malarstwo rodzajowe, portret i pejzaż, w końcu XIX w. wprowadzono technikę olejną; rozwijała się rzeźba, gł. detale architektoniczne; na wysokim poziomie stała ceramika i meblarstwo. Sztukę XX w. reprezentują dzieła malarskie, drzeworyt, plakat, popularna jest karykatura, dzieła rzeźbiarskie oraz wyroby rzemiosła artyst. nawiązujące do dawnych tradycji; w płn. części kraju rozwija się bezwartościowe naśladownictwo ros. socrealizmu w najb. ortodoksyjnej postaci; na płd. z kolei silny jest wpływ wzorców amer. kultury masowej.
- KOREAŃSKA MUZYKA, wykazuje silne zależności...
- SZTUKA VIDEO, sztuka tworzona w postaci...
- JAPOŃSKA SZTUKA, najstarsze przejawy artyst.(...)