dekoracyjne obramienie otworu drzwiowego (wejściowego) utworzone z takich form, jak różnie ukształtowane profile, opaski gładkie lub z płaskorzeźbionymi ornamentami, pilastry, półkolumny lub kolumny, boniowania, archiwolty, rzeźby figuralne, ozdobne zwieńczenia; forma p. zmieniała się wraz z panującymi w architekturze stylami; ozdobne p. występują w kościołach romańskich (uskokowe, zdobione kolumienkami, archiwoltami i rzeźbionym tympanonem); w gotyku p. jeszcze bardziej rozbudowywano, zajmowały całe dolne części fasad, posiadały bogate zdobienie rzeźbiarskie (w uskokach i tympanonach), zwieńczenia w postaci sterczyn, fiali, pinakli; w renesansie stosowano w p. boniowania oraz formy architektury antycznej (potem także w klasycyzmie); dla baroku charakterystyczne były p. bogato ukształtowane, z podwójnymi kolumnami, falistymi gzymsami, posiadały w zwieńczeniach herby, kartusze, rzeźby, często łączyły się z balkonem, pojawiły się w nich kariatydy, hermy, atlanty; w architekturze XX w. ozdobne p. zanikły, stosuje się proste obramienia otworów drzwiowych.
WIMPERGA, OBRAMIENIE, ZYGZAK, OŁTARZ, PERUWIAŃSKA SZTUKA, OBBERGEN, NOTRE DAME, INTERNET, FRANCUSKA SZTUKA, LAGASZ