popularny w staroż. Grecji drewniany instrument dęty z podwójnym trzcinowym stroikiem; w cylindrycznej piszczałce umieszczano przeważnie 4-15 otworów bocznych; grający z reguły używał dwóch piszczałek, jednej jako instrumentu melodycznego, drugiej w charakterze burdonu; ze względu na znaczną długość instrumentu (do 60 cm) obydwie piszczałki umieszczano na specjalnej podstawce, umocowanej na ustach muzyka (phorbeia); a. towarzyszył z reguły obrzędom dionizyjskim; jedyny instrument stosowany w dramacie antycznym; organizowano zawody w grze na a. (instrumentalistów takich nazywano auletami).
MARSJASZ, EUTERPE, ŚPIEW, POEZJA CHÓRALNA
- GRECJI STAROŻYTNEJ MUZYKA, rozwijała się pod silnym...
- dytyramb, (gr. dithrambos = pieśń...
- EUTERPE, (mit. gr.) muza pieśni...