staropolski termin określający instrument muzyczny z grupy chordofonów, smyczkowy, a także, prawdopodobnie, szarpany; obecnie obejmuje on wszystkie staropolskie instrumenty strunowe, dla których nie udaje się ustalić pierwotnej nazwy; G. Z OPOLA - instrument z 2. poł. XI w. odnaleziony w czasie prac archeologicznych prowadzonych pod Opolem: dwustrunowy instrument smyczkowy, na którym grało się przesuwając odpowiednio wymodelowany patyczek wzdłuż osi instrumentu; G. Z GDAŃSKA - odnalezione w czasie prac archeologicznych pod Gdańskiem; instrument z przełomu XII i XIII w.; pięciostrunowy, z większym otworem uchwytowym; G. STAROPOLSKIE - instrument dwustrunowy, o płaskim, owalnym korpusie i krótkiej szyjce z deską kołkową; znany m.in. z XVII-wiecznych rycin.
- ROSYJSKA MUZYKA, 1. ludowa wpływa do...