grupa instrumentów muz. składająca się z idiofonów i membranofonów uderzanych; wyodrębnia się w niej zespół instrumentów wydających dźwięk określonej wysokości (kotły, czelesta, dzwony i dzwonki, ksylofon) oraz zespół instrumentów o nieokreślonej wysokości dźwięku (bębny, talerze, triangel, tam-tam, kastaniety, tamburyn, marakasy); w większości kompozycji p. pełni funkcję rytmiczną, jednak w symfonicznej muzyce XX w. traktowana jest niekiedy jako instrument główny lub koncertujący; w muzyce rozrywkowej stosowana bywa często perkusja automatyczna, która wytwarza na drodze elektronicznej sekwencje rytmiczne o określonej wartości i barwie dźwięku.
EMERSON, LAKE AND PALMER, TALERZE, INSTRUMENTY MUZYCZNE