nazwa określająca grupę instrumentów muzycznych, w których dźwięk powstaje dzięki drganiu membrany; instrumenty te dzieli się na dwie grupy ze względu na nieokreśloność lub określoność wysokości dźwięku, którą można regulować przez odpowiednie dopasowanie rezonatora i napięcie membrany (np. w kotłach); membrana może być wprawiana w drganie przez uderzenie pałką lub dłonią, jak w bębnach i kotłach (m. uderzane), pocieranie (m. pocierane), zadęcie (m. dęte, np. mirlitony); m. były znane od najdawniejszych czasów (neolit); pierwotnie służyły jako sygnalizatory (bębny, tam-tamy); wywodzą się najprawdopodobniej z Azji, w Europie rozpowszechnione od średniowiecza, w wyniku kontaktów z krajami azjatyckimi (kotły).
KOCIOŁ, POLSKA. MUZYKA LUDOWA, AFRYKAŃSKA MUZYKA, TŁUMIK, AMERYKI POŁUDNIOWEJ MUZYKA, PERKUSJA, ARABSKA MUZYKA, INSTRUMENTY MUZYCZNE, MIRLITONY, OCEANII MUZYKA
- EGIPTU STAROŻYTNEGO MUZYKA, jedna z najstarszych...
- OCEANII MUZYKA, jej charakter wynika...
- ROSYJSKA MUZYKA, 1. ludowa wpływa do...