(1313-75)
pisarz, erudyta wł., przyjaciel F. Petrarki; najsłynniejszym jego dziełem jest napisany w j. włoskim Dekameron (1349-51) - cykl 100 historii opowiadanych w ciągu 10 dni przez 10 osób, które przed zarazą uciekły z Florencji na prowincję; tematykę nowel B. czerpał zarówno ze źródeł pisanych, jak i ustnych, częściowo autentycznych; dzieło zawiera głównie przygody erotyczne usytuowane w realiach epoki, przesycone jest radością życia, humorem i podziwem dla przebiegłości ludzkiej; w utworze tym B. łączy tematykę ustnej lit. plebejskiej z formą i kompozycją utworów pisanych; Dekameron stał się pierwowzorem gatunku noweli, poprzedza go wstęp zawierający cenny opis miasta ogarniętego zarazą; inne utwory B. to powieści wierszem i prozą w j. włoskim, m.in. Fiammetta oraz traktaty biograficzne i historyczne w j. łacińskim.
- Boccaccio Giovanni, (1313-75)
- Boccaccio Giovanni, (1313-75)
- Boccaccio Giovanni, (1313-75)