termin początkowo odnoszony do tendencji w sztuce i literaturze wł. lat 20. XX w.; ich przedstawiciele (G. de Chirico, G. Morandi, M. Bontempelli) postulowali (analogicznie do surrealistów) otwarcie wrażliwości artyst. na świat marzeń sennych, niezwykłość aury przedmiotów i doznań psychicznych; w latach 60. termin r.m. zaczął być coraz częściej używany dla charakterystyki nurtu współcz. prozy latynoamerykańskiej, akcentującej odrębność rzeczywistości Ameryki Łac., gdzie przemieszanie kultur i mitologii (indiańskich, murzyńskich i europ.) oraz ich nieustanna obecność w życiu ludzi - w formie praktyk magicznych, rytuałów, przesądów i synkretycznych kultów (Wudu, Santería) - wymaga uwzględnienia w literackim opisie rzeczywistości, pociągając za sobą konieczność odwołania się do bliskiej barokowi stylistyki. Pierwszą próbę określenia r.m. podjął A. Carpentier w przedmowie do swojej powieści Królestwo z tego świata. Zgodnie z koncepcją teoretyków r.m. jest realizmem odniesionym do rzeczywistości latynoamerykańskiej, w której pierwiastki irracjonalne (cuda) odgrywają większą rolę aniżeli w świecie rozwiniętej cywilizacji przemysłowej. Za najwybitniejszych przedstawicieli r.m. uważani są A. Carpentier, J. Rulfo, G. García Márquez, G. Alvarez Gardeazabal, J. Lezama Lima.
- realizm w literaturze, (łac. realis = rzeczywisty)...
- realizm w literaturze, kierunek polegający...
- TURECKA SZTUKA, najstarsze przejawy działalności...