hai-kai
gatunek japońskiej poezji lirycznej powstały w XVII w., popularny do dziś; składa się z trzywersowych, nierymowanych strof, w których poszczególne wersy mają 5, 7 i 5 zgłosek (jest to tzw. górna strofa tanki); tematyka tego typu poezji jest rozmaita, przeważnie zawiera refleksję o życiu, człowieku, upływie czasu, przyrodzie, kryjąc w sobie paradoks, stanowiący puentę wiersza; mistrzem formy h. był poeta japoński Matsuo Basho. Poezja h. znalazła licznych naśladowców także w lit. europejskiej, zwł. na przełomie XIX i XX w.; współcześnie uprawiają go także poeci pol. (m.in. Cz. Miłosz).
IMAGIZM, HAI-KAI, YOSA, ZEN, TANKA, HOKKU, TOKUGAWA, MASAOKA
- haiku, hai-kai, gat. jap. poezji lirycznej,...
- BASHO, właśc. Matsuo Manefusa...
- Kraina śniegu, (1935-37)