do końca XVI w. w całych Niderlandach dominowała kultura Flandrii (literatura flamandzka); pierwocinami były od XIII w. romanse rycerskie; w dobie renesansu wybitną rolę odegrało pisarstwo Erazma z Rotterdamu; rozkwit nastąpił w XVII w., nazywanym "złotym wiekiem" lit. holenderskiej; pisali i tworzyli: J. Cats, C. Huygens, P.C. Hooft, J. van den Vondel, G.A. Bredero; po upadku w następnym stuleciu romantyzm przyniósł rozwój tematyki narodowej, tendencje realistyczne znalazły wyraz w prozie Multatuli - najwybitniejszego pisarza Holandii w XIX w.; w latach 80. tegoż stulecia moderniści skupili się wokół pisma "De Nieuwe Gids"; holenderską odmianą ekspresjonizmu był witalizm po I woj. świat.; wybitnym krytykiem i eseistą okresu międzywojennego był M. ter Braak; powieść dwudziestowieczna od L. Couperusa i L. van Deyssela ujmowała gł. w sposób realistyczny sprawy społeczne i tematykę historyczną (J. van Ammers-Küller, F. Bordewijk, A. van Schendel, S. Vestdijk, Th. de Vries, H. Heeresma).
- FRYZYJSKA LITERATURA, najdawniejsze zabytki...
- INDONEZJI I MALAJSKA LITERATURA, literatura tworzona w...
- MAIJER, Willem Adrian (1895-1973)...