część ind. literatury naukowej; podręczniki stanowiły przewodniki (sutra) zaopatrzone w przykłady; celem poezji - zdaniem większości autorów i.p. - jest dostarczanie przeżyć estetycznych i emocjonalnych, stąd tematy stanowić miały miłość, wesołość, litość, trwoga, bohaterstwo, gniew, odraza, zdumienie; całość utworu ma przejawiać cechy dobrego stylu (czułość, słodycz, przyjemność, siła); analizie podlegają przeżycia estetyczne i sposoby ich wywoływania; odbieraniu wrażeń estetycznych służą tropy i figury oraz nie znane poetyce eur. dipaka ("iluminator") i wakrokti ("krzywa mowa"); najstarszym podręcznikiem i.p. są: gramatyka Paniniego (VI w. p.n.e.), komentarze Yaski do Rigwedy oraz Agnipurana; najsłynniejszymi są poetyki Bhaniany, Dandina, Wamany i Dżajadewy.
- INDYJSKA LITERATURA, obejmuje wiele literatur...
- TAMILSKA LITERATURA, jedna z narodowych ,...
- mimesis, (gr. mime-sis = naśladownictwo)...