(436-338 p.n.e.)
grecki mówca i retor, twórca klasycznej prozy attyckiej; uczeń sofistów; ok. 390 zał. w Atenach szkołę retoryki, prototyp szkoły ogólnokształcącej, której program wyłożył w mowach przeciw zwalczającym go sofistom (Katá tōn sophistōn); propagował program promacedoński (Panegiryk, Areopagityk, mowa panatenajska); zachowało się 21 jego mów (6 sądowych) i 9 listów; popełnił samobójstwo po klęsce zadanej Grekom pod Cheroneją przez Filipa II.
HYPEREJDES, LEOCHARES
- parenetyczna literatura, (gr. parainesis = pouczenie,...
- Platon, (427-347 p.n.e.)