Publius Ovidius Naso (43 p.n.e.-18 n.e.)
wybitny twórca elegii i jeden z najbardziej utalentowanych poetów rzymskich, autor eposu mitologicznego Metamorfozy w 15 księgach, ajtiologicznego poematu Fasti, zbioru elegii (Amores); do sławy O. przyczyniła się też dowcipna Sztuka kochania i losy poety, zwł. niejasne powody wyroku skazującego go na wygnanie do Tomi (dziś Konstanca w Rumunii); ob. panuje przekonanie, że wygnanie to miało związek z wewn. rozgrywkami w domu Oktawiana Augusta (sprawa Julii Młodszej); w Tomi powstały Żale (Tristia) i Listy z Pontu (Epistulae ex Ponto); zmarł, nawet po śmierci Oktawiana nie doczekawszy się odwołania z wygnania.
TIBULLUS, RZYMU STAROŻYTNEGO LITERATURA, EPIKUREIZM, POMONA, COSIMO Piero di, PYRAM I TYZBE, ARYSTYDES, CASTILHO António Feliciano, JANICKI, FEDRA