wyróżnia się 4 okresy; I, archaiczny, otwiera nazwisko Liwiusza Andronikusa (240 p.n.e. wystawienie jego przeróbek tragedii i komedii greckich), także tłumacza Odysei, twórcy, który dał początek epice i liryce rzym.; kolejni autorzy tragedii to Newiusz, Enniusz, Pakuwiusz, a komedii - Plaut, Newiusz, Cecyliusz Stacjusz; początki satyry wiążą się z Lucyliuszem; rodzi się historiografia (Katon Starszy Cenzor), powstają pierwsze monografie wojen oraz pamiętniki, rozwija się retoryka polit. (bracia Grakchowie) i sądowa; z okresem II, cycerońskim (80-30 p.n.e.), wiąże się rozwój filozofii (Cyceron, Lukrecjusz), historiografii (Cezar, Salustiusz, Nepos), poezji (Katullus); okres III, augustowski (30 p.n.e. - 14 n.e.), to złoty wiek poezji rzym., tworzą m.in. Wergiliusz, Horacy, Owidiusz, Tibullus i Propercjusz; rozwija się elegia miłosna (Gallus), powstają cenne dzieła specjalistyczne, jak Witruwiusza o architekturze; w okresie IV, cesarskim (I-V w.) wyróżniają się: w retoryce Seneka Starszy i Kwintylian, w historiografii Tacyt i Swetoniusz, w prozie lit. Petroniusz i Apulejusz, w poezji Lukan, Stacjusz, Waleriusz Flakkus, w satyrze Juwenalis, w epigramie Marcjalis; od III w. następuje stopniowy upadek piśmiennictwa, poza prawniczym (Papinian, Ulpian) i poezją (Klaudian i Rutyliusz Namacjanusz); nowym zjawiskiem są pisarze chrześc. (Tertulian, Minucjusz Feliks, filozof św. Augustyn, tłumacz Wulgaty Hieronim ze Strydonu).
- GRECJI STAROŻYTNEJ LITERATURA, okres archaicznej lit.(...)
- GRECJA STAROŻYTNA, zasiedlona w paleolicie...
- POLSKA. LITERATURA. ODRODZENIE, XVI w. uważany jest...