najstarszy indyjski poemat epicki, którego autorstwo przypisywane jest Walmikiemu; powstał w okresie IV w. p.n.e. - II w. n.e., napisany w sanskrycie, składa się z 7 ksiąg i ok. 24 tys. dwuwierszy szesnastosylabowych; opisuje czyny Ramy, siódmej inkarnacji Wisznu, który z pomocą sprzyjającego mu władcy małp Sugriwy i jego generała małpy Hanumana usiłuje odzyskać swoją żonę Sitę, porwaną przez władcę demonów Rawanę do Sri Lanki. R. przyczyniła się do kultu Ramy, inspirowała wiele pokrewnych dzieł literackich, gł. dramatycznych. W Indiach powszechne jest przeświadczenie, że samo czytanie R. może oczyścić grzesznika z win.
RAMA, RAMANUDŻA, WAYANG, LAOSU MUZYKA, NASIK, SANSKRYT