staroind. epopeja rycerska pisana wsanskrycie, pochodząca zII w. p.n.e.-II w., składająca się z24 000 dwuwierszy; jej autorstwo tradycja przypisuje Walmikiemu, jednemu zbohaterów poematu. Gdy żona Ramy, następcy tronu Adżodii, Sita, zostaje porwana przez demona Rawana, książę wyprawia się na poszukiwanie ukochanej. Po długiej wędrówce zpomocą młodszego brata Lakszmana, króla małp Sugriwy imądrej małpy Hamuman odzyskuje żonę iobejmuje tron Adżodii. Mieszkańcy królestwa obawiają się jednak, że Sita mogła zostać skalana przez demona, toteż choć wpróbie ognia dowodzi ona swojej czystości, zostaje wygnana do puszczy. Tu, wchatce Walmikiego przychodzi na świat dwóch synów Ramy. Według jednej zwersji zakończenia Rama odnajduje Sitę iczyni ją swoją prawowitą małżonką; wg innych źródeł Sitę zabiera do siebie jej matka, bogini Ziemi. Tradycja hind. widzi wRamie siódme wcielenie boga Wisznu iuważa go za wzór syna, męża, króla iwojownika.
Ramajana
Literatura powszechna