(IV w. p.n.e.)
wybitny malarz i rzeźbiarz grecki działający w Atenach ok. 370-330 p.n.e.; w rzeźbach z marmuru i brązu oraz w malarstwie podejmował tematykę mitologiczną, historyczną, alegoryczną. Twórca m.in. brązowego posągu Parysa, wielkiej alegorii Dzielność i Hellada, Aleksandra Wielkiego z Filipem na kwadrydze, Udanego szału Odyseusza (dla Efezu), Apoteozy Tezeusza, Bitwy pod Mantineą. Jedynym zachowanym oryginalnym dziełem E. jest marmurowa statua Apollina Patroosa odkryta na agorze w Atenach. Autor nie zachowanego traktatu o kolorystyce i proporcjach.