Joan (1893-1983)
malarz, rzeźbiarz i grafik hiszp.; studiował w Barcelonie, początkowo czerpał inspiracje z katalońskiej twórczości ludowej, malował pod wpływem fowistów i V. van Gogha; od 1919 przebywał we Francji (gł. w Paryżu), gdzie wszedł w środowisko awangardy artyst., zbliżył się do kubizmu, później do dadaizmu, od 1924 związał się z paryską grupą surrealistów; wówczas to wytworzył swój niepowtarzalny styl, pełen poetyki i scen jak z marzeń sennych, łączących cechy surrealizmu i abstrakcji organicznej; malował obrazy skomponowane z luźno rozrzuconych na płaszczyznie płótna elementów: drobnych przedmiotów, postaci jak z dziecięcych rysunków, znaków graficznych; nastrojowość splata się w nich z subtelnym humorem, niezwykłym wyczuleniem na kolor i tendencją do maksymalnej syntezy (Karnawał Arlekina, cykl Wnętrze holenderskie, Księżyc, Kobieta, ptak, gwiazda); tworzył też wielkie malowidła ścienne (pawilon hiszp. na Wystawie Światowej w Paryżu 1937), jest autorem dekoracji ceramicznej przed gmachem UNESCO w Paryżu i dla Harvard University (USA); zajmował się też rzeźbą, scenografią (m.in. dla zespołu Balety Rosyjskie S. Diagilewa), grafiką. W Barcelonie odbywa się cykliczny konkurs jego imienia; od 1975 działa też centrum Fundacji J.M., pomyślane jako muzeum artysty i ośr. współczesnego życia artystycznego.