w muzyce barokowej głos basowy stanowiący rodzaj skróconego zapisu struktury harmonicznej utworu muzycznego; cyfry nad nutami oraz znaki chromatyczne oznaczające akordy budowane na dźwiękach basu; b.c. realizowano gł. na instrumentach klawiszowych, często improwizując.
VIVALDI, TORELLI, CORELLI Arcangelo, CACCINI Giulio, DĘBOŁĘCKI Wojciech, WIOLONCZELA, OPERA, BAROKU MUZYKA, MONODIA, MANNHEIMSKA SZKOŁA W MUZYCE