grupa kompozytorów niemieckich, czeskich i włoskich działających 1740-78 na dworze elektora Palatynatu Nadreńskiego w Mannheim i do 1800 w Monachium; rozkwit 1750-70. S.m. obejmuje trzy pokolenia twórców: pierwsze tworzyli m.in. F. Richter, J.V. Stamic, I.J. Holzbauer; drugie - m.in. C.G. Toeschi, F. Beck, A. Filtz, J. Ch. Cannabich, I. Fränzl, E. Eichner; trzecie - J.A. Stamic, F. Danzi, C.A. Cannabich. Dzięki nim ukształtowana została nowoczesna faktura symfoniczna (melodia, podstawa harmoniczna, wypełnienie harmoniczne przy rezygnacji z barokowego basso continuo) oraz skład zespołu orkiestrowego (współudział w tym dziele miał także J. Haydn), uzależniony od części cyklu (np. części wolne obsadzane gł. przez grupę smyczkową). S.m. skrystalizowała formę symfonii (gł. za sprawą J.A. Stamica), w nowatorski sposób traktowała także motyw czołowy tematu, wykorzystywany w rozmaitych postaciach w przetworzeniu i łącznikach, co związane jest z nadaniem szczególnego znaczenia efektom dynamicznym (zamiast opozycji piano - forte wprowadzano crescendo i decrescendo) oraz interpretacyjnym (gra legato, staccato, tremolo), które z góry przewidywano w partyturze, uniezależniając od woli wykonawcy. W twórczości F. Richtera ukształtowana została nowoczesna faktura kwartetu smyczkowego.
- STAROWIEDEŃSKA SZKOŁA, grupa kompozytorów austr.(...)
- AUSTRIACKA MUZYKA, 1. ludowa wykazuje liczne...